De “Jessias” en de “levensbegeleider”: pogingen tot framing?

Afgelopen week noteerden we minstens twee opmerkelijke pogingen om met een nieuw frame de politieke discussie een bepaalde richting op te sturen: de levensbegeleider en de Jessias.

Op maandag 31 januari kwamen Omroep Max, de ChristenUnie en de ouderenorganisatie KBO-PCOB met het manifest Waardig ouder worden. Het manifest werd gesteund door het CDA, de SGP, de SP en de PVV. Het is een bijdrage in de maatschappelijke discussie over het levenseinde. Daarbij neemt het manifest een positie tegenover de ‘voltooid-levenwet’ in, een initiatief van D66.

Opvallend hierbij is dat waar de initiatiefwet vooral focust op de legalisering van hulp bij zelfdoding bij een ‘voltooid leven’ en deze wil ondersteunen met stervensbegeleiders, het manifest juist wil investeren in levensbegeleiders. Dit is een mooi voorbeeld van framing, vergelijkbaar met de pro-lifebeweging of de Schreeuw-om-levenbeweging, die tegen abortus zijn.

Het is trouwens de vraag of het frame van de levensbegeleider levensvatbaar is. Er blijken al legio hulpverleners te zijn die levensbegeleider als beroep hebben, met zeer veel verschillende invullingen.

Van Jesse naar Jessias

De opmars van Groenlinksvoorman Jesse Klaver is niet onopgemerkt gebleven. De afgelopen maanden werd Klaver gepresenteerd als de verlosser van links Nederland. Op vele podia verschijnt hij als een Amerikaanse dominee voor juichende mensenmassa’s. Hij is jong, welbespraakt, charismatisch en bespeelt zijn publiek. Het is dus niet zo gek dat de reporter van dienst in het programma Jinek zich, ook op 31 januari, afvraagt: “Is de nieuwe Jessias opgestaan”.

Deze woordspeling op messias heeft het in zich om een frame te worden, waarmee politieke opponenten paal en perk aan Groenlinks’ opmars kunnen stellen. Of ze er gebruik van gaan maken, dat merken we in de komende debatten.